زمان تخمینی مطالعه: ۵ دقیقه

نیاز به محل اقامت امن، معمولا اولین نیازی‌ه که در برنامه‌ریزی سفر در نظر گرفته میشه. 

گزینه‌های مختلفی برای اقامت وجود داره: هتل، مسافرخونه، سوییت آپارتمان، سوییت، ویلا، اقامتگاه بومگردی، خانه مسافر، مدرسه، چادر و …

چیزی که میخوام توی این پست درموردش صحبت کنم و بررسی کنم، اقامت در خونه‌های محلی‌ه.

 

چرا اقامت در خانه‌ی محلی؟

یکی از هدف‌ها و لذت‌های اصلی سفر، برقراری ارتباط با جامعه محلی و آشنایی با فرهنگ‌ و آداب‌ورسوم اونهاست. اینکه بتونی زندگی و دنیا رو از نگاه اونا تماشا، لمس و کشف کنی.

میگن آدم‌ها رو تو شرایط سخت [مثل: سفر، هم‌سفره شدن، هم‌خانه شدن و معامله]  میشه شناخت.

بهترین روش برای همراهی و شناخت مردمان یک منطقه (که هم‌سفره شدن و هم‌خانه شدن رو از این موارد شرایط سخت شامل میشه)، ساعاتی زندگی در کنار اونها و هم‌نشینی باهاشون‌ه. اقامت در خانه‌ی محلی در کنار یک خانواده‌ی بومی، فرصت چشیدن این لذت رو از نزدیک به آدم میده. 

در این سبک اقامت، به شما یک اتاق از خانه‌ای که خود خانواده هم همونجا زندگی می‌کنن داده میشه. می‌تونید باهاشون دورهمی و  گفتگو داشته باشید. جمع‌های خانوادگی‌ اون‌ها رو تجربه کنید. حتی اگر علاقه داشته باشید، باهاشون هم‌سفره‌ بشید. خوراکی‌های خونگی محلی رو امتحان کنید. ازشون در مورد آداب و رسوم‌هاشون بپرسید. در مورد شیوه‌ی معیشت و گذران زندگی مردم اون منطقه بپرسید. در این هم‌نشینی‌ها میتونید اطلاعات بسیار جالب و جذابی بدست بیارید و حتی نقاط و تجربه‌های ناشناخته‌ای که از طریق جستجو در اینترنت قابل دستیابی نیست رو هم پیدا کنید و سفر هیجان‌انگیز‌تری داشته باشید. جهان‌بینی، آگاهی و درک متقابل انسان‌ها هم در شما افزایش پیدا می‌کنه.

 

چی از دست میدم؟ چه فایده‌ای داره؟

محدوده‌ی حریم شخصی محدود به یک اتاق میشه. احتمالا مجبور میشید دستشویی و حمام مشترک استفاده کنید. تایم شخصی کمتری با همسفران خواهید داشت و به جای اون با جامعه محلی در ارتباط خواهید بود.

علاوه‌ بر فواید مهمی که در بخش قبلی اشاره شد، معمولا هزینه‌ی کمتری هم به نسبت اجاره‌ی سوییت یا ویلا پرداخت خواهید کرد (البته در مورد اقامتگاه بومگردی، سه سطح وجود داره که هر سطح رنج قیمتی خاصی داره. مثل ستاره‌های هتل می‌مونه. بسته به کیفیت خدمات اقامتگاه‌های بومگردی هم درجه‌بندی میشن)

چجوری می‌تونم خانه محلی پیدا کنم؟

در دسترس‌ترین‌ و سازمان‌یافته‌ترینشون اقامتگاه‌های بومگردی هستن که تحت نظارت سازمان گردشگری هستن و مجوز هم دارن. بعضیاشون خودشون سایت دارن. بقیه رو هم با یه جستجوی ساده در گوگل می‌تونید پیدا کنید. (جاده خاکی هم میتونه برای پیدا کردنشون کمکتون کنه) خداروشکر، بانک‌های اطلاعاتی خوبی از اقامتگاه‌های بومگردی در فضای آنلاین وجود داره. برای وعده‌های غذایی هم باید از قبل ازشون بپرسید و باهاشون هماهنگ کنید. اکثرشون راهنمای محلی هم دارن و میتونن برای جاهای بکرتر و تجربه‌های متفاوت‌تر همراهی‌تون کنن.

متاسفانه به مرور در بعضی اقامتگاه‌های بومگردی اون تعامل‌ه که نکته‌ی کلیدی بوده وجود نداره. بعضا صاحبخونه، بومی‌ همون منطقه نیست و  یا اون خونه محل زندگی‌ خودش نیست. و اینکه در مناطقی که گردشگری توسعه کمتری پیدا کرده هنوز اقامتگاه بومگردی وجود نداره و میشه به جاش از ظرفیت خونه‌های محلی استفاده کرد.

جاده‌خاکی در بخش اقامت، اقامتگاه‌هایی رو داره که این تعامل توش حرف اول رو میزنه و تجربه‌ی زندگی به سبک یک فرد بومی رو در طول مدت اقامتتون خواهید داشت. بعلاوه اطراف اون اقامتگاه، تجربه‌های جذاب بومی همون منطقه هم وجود داره که توی بخش تجربه‌ ها هم اون‌ها قابل مشاهده و رزرو هستن.

چجوری اعتماد کنم؟

سایت‌ها و شرکت‌هایی که در زمینه‌ی ارائه‌ی اقامت به عنوان خدمات گردشگری فعالیت می‌کنن، معمولا روی واحدهای اقامتی نظارت می‌کنن و با سیستم امتیاز، نظر و رتبه که تجربه‌ی مهمان در اون موثره، سعی در تشویق میزبان‌ها برای بهبود کیفیت خدمات اقامتگاه‌ها دارن. استفاده از این سایت‌ها میتونه مشکلات ممکن رو قابل پیگیری کنه. 

اقامتگاه‌هایی که در سایت جاده‌ خاکی  قرار گرفتن، هم خود اقامتگاه و هم میزبان توسط جاده‌خاکی مورد ارزیابی قرار گرفتن و در واقع تایید اولیه گرفتن. استاندارهایی هم برای میزبانی اقامتگاه در جاده خاکی وجود داره که می‌تونید در این فایل مشاهده کنید: استانداردهای میزبانی جاده خاکی

بعلاوه ضمانت بازگشت وجه در صورت کنسلی غیرمنتظره و پیگیری رزرو تا لحظه‌ی استفاده هم توسط جاده خاکی انجام میشه.